Firwat huet een e pelzegt Gefill am Mond, nodeems ee Rubbarb giess huet?

Oxalsaier gouf déi éischte Kéier 1769 beschriwwen. Den däitschen Apdikter an Naturfuerscher Johann Christian Wiegleb huet eng vun hire Salzer am Huesebrout (och Guckucksbrout genannt; Sauerklee op Däitsch) entdeckt. Hiren éischten Numm – Kléisaier – war also net gestuel. An och den haitegen Numm verbënnt si mat dem Kléi. Well deen ass op Latäin Oxalis acetosella a war laang Zäit och den Ausgangsstoff, fir d'Saier ze gewannen. Si gouf benotzt, fir Marber ze poléieren, Verfierwungen am Eechenholz ewechzekréien oder Biergkristaller ze bleechen. Hoer ophellen, Lieder gierwen an esouguer Seelen Äerden traitéieren: Bis haut si ganz vill Uwendungen an der Chimie-, Metall-, Textil-, Lieder- a Kosmetikindustrie dobäikomm.

Si ass keng zwee Millimeter grouss, mee all Beienziichter fäert si: Varroa destructor – d'Milb, déi alles futti mécht. Hirem Numm mécht si all Éier, well si klamert sech un de Beien hirem Réck fest, buert duerch hir Haut an ernäert sech vun der Hämolymph – der Kierperflëssegkeet vun den Hunnegsammeler. Dat léisst Viren, Bakterien a Pilzer eran a schwächt d'Beievollek. D'Déiere stierwen um Enn drun. An Indien, wou d'Milb hierkënnt, kënne sech d'Beie wieren. Si bäissen dësen onerwënschte Gäscht einfach d'Glidder of. Op anere Plazen op der Welt si Beien dem Parasit allerdéngs hëlleflos ausgeliwwert. D'Hallschent vun all de Beievëlker a Süddäitschland si Schätzungen no am Wanter 2002-2003 Affer vun der Milb ginn.

Dat kënne Beienziichter an Uebstbaueren net einfach astiechen. Mat synthetesche Mëttelen hu si der Varroa-Milb de Kampf ugesot. Mee dës gëtt ëmmer méi immun dogéint. An hei kënnt d'Oxalsaier an d'Spill. Schonns an der Sowjetunioun hu Beienziichter – aus der Nout eraus – mat der natierlecher Saier experimentéiert. Si hëlleft géint d'Parasitten, wann d'Beievollek mat Drëpsen oder Spray oder de Beiestack mat Damp traitéiert gëtt.